گفت وگو با یك هنرمند پپیشكسوت صنایع دستی
میكی موس به جای گل لاله عباسی!
به گزارش بن ایر یك هنرمند پیشكسوت صنایع دستی مهمترین دغدغه صنایع دستی را در شرایط فعلی بازاریابی برای هنرمندان می داند و می گوید: صنایع دستی می تواند به تدوین تاریخ فرهنگی ایران كمك كند؛ بعنوان مثال سفال كشف شده در شهر سوخته زابل به ما نشان داد كه پنج هزار سال پیش ما انیمیشن داشته ایم. اگر سفال نبود ما چطور می توانستیم به این مورد پی ببریم؟
زهرا محسنی كه اخیرا و در هفته صنایع دستی صاحب هشتمین كاشی ماندگار استان خراسان رضوی شد، در گفت وگویی با ایسنا مهمترین دغدغه صنایع دستی را در شرایط فعلی بازاریابی برای هنرمندان این حوزه می داند و می گوید: به هر حال صنایع دستی در درجه دوم اهمیت زندگی مردم قرار دارد و به همین خاطر هم نیاز است كه برای بازاریابی بیشتر به هنرمندان این عرصه كمك گردد.
او ادامه می دهد: شاید جوان ترها به یاد نداشته باشند، اما من یادم است كه در گذشته در هر شهری و حتی در روستاهای كوچك هم یك فروشگاه مخصوص صنایع دستی وجود داشت كه از راه ادارات مختلف كار می كردند و هنرمندان صنایع دستی می توانستند بدون اینكه اجاره ای پرداخت كنند محصولاتشان را در این فروشگاه ها ارائه نمایند. نكته جالب توجه این بود كه هر كدام از این فروشگاه ها علاوه بر عرضه محصولات استان خودشان، صنایع دستی استان های دیگر را هم عرضه می دادند.
محسنی با اشاره به اینكه «وجود این فروشگاه ها بیشتر از هر مبحث دیگری سبب كاهش نگرانی های هنرمندان صنایع دستی می شد»، می گوید: خیلی از هنرمندان این عرصه زندگی شان را از راه صنایع دستی می گذرانند و كار مشكلی است كه بخواهند فروشگاهی داشته باشند.
این هنرمند كه اعتقاد دارد پیش تر حمایت های بیشتری از هنرمندان صنایع دستی صورت می گرفت در مثالی دیگری، یادآور می شود: پیش تر موادی كه هنرمندان برای تولید صنایع دستی نیاز داشتند، برایشان تهیه می شد. یادم است وقتی برای احیای یك هنر بومی به استان سیستان و بلوچستان رفته بودم و چند ماه در آنجا ساكن بودم، یكی از آشنایان كه كار سوزن دوزی بلوچ انجام می داد می گفت از سمت بهزیستی و معاونت صنایع دستی به او پارچه و نخ و سفارش كار می دهند. این كار برای خیلی خوب بود. چونكه دیگر مثل الان لازم نبود كه هنرمندان صنایع دستی مجبور باشند هر روز مواد اولیه را به یك قیمت تهیه كنند.
او خاطرنشان می كند: البته با همه این اوصاف مشكلات صنایع دستی نسبت به حوزه های دیگر كمتر است. درست است كه هنرمندان صنایع دستی باید با قیمت های متغیر مواد اولیه سر و كله بزنند، اما باز هم می تواند در خانه شان كار كنند.
محسنی همینطور در بخش دیگری از صحبت های خود می گوید: توجه مردم و بخصوص جوان ها به صنایع دستی در سال های اخیر سیر خوبی داشته است. سال ها پیش به یكی از مسئولان گله كردم كه چرا در تلویزیون ما كه «ملی» است، فرش ایرانی با طرح میكی موس تبلیغ می شود؟ به او گفتم فرزندان من روی فرش هایی چهار دست و پا می روند كه طرح های گل لاله عباسی و نقوش اسلیمی دارند و این نقوش در ذهن آنها حك می شوند، ولی شما طرح میكی موس را روی فرش های ایرانی تبلیغ می كنید تا خانم های جوان هم خریداری كنند. اما امروز خوشبختانه در سریال ها از وسایل تزئینی سنتی ایرانی استفاده می شود.
او می گوید: به صورت كلی امروز توجه خوبی به صنایع دستی می شود. اگر دقت كنید تزئینات خانم ها به سمت صنایع دستی سوق پیدا كرده است و هنرهای سنتی مورد توجه مردم قرار گرفته است.
این هنرمند با باور بر اینكه صنایع دستی می تواند به تدوین تاریخ فرهنگی ایران كمك نماید، یادآور می شود: ما در تاریخ كشورمان چند كتاب سوزی مهم داشتیم و به همین خاطر هم هویت فرهنگی تدوین شده ای نداریم. اسكندر نمی خواست كاخ را بسوزاند، بلكه آمد تا كتاب های ما را بسوزاند و آنقدر تعداد كتاب ها زیاد بود كه سقف تخت جمشید كه از چوب بود سوخت و منجر به آتش كشیده شدن تخت جمشید شد.
محسنی ادامه می دهد: اما در این شرایط صنایع دستی به كمك ما آمده است. بعنوان مثال تصاویر حكم شده روی دیوارها نشان داده است كه پادشاه در تخت جمشید روی تختی نشسته كه خراطی شده است و لباسش طرح و نقش دارد. این اطلاعات اساسا به تدوین تاریخ هویت فرهنگی ما كمك می نماید. یا اینكه سفال كشف شده در شهر سوخته زابل به ما نشان داد كه پنج هزار سال پیش ما انیمیشن داشته ایم. اگر سفال نبود ما چطور می توانستیم به این مورد پی ببریم؟
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب