یك هنرمند تعزیه مطرح كرد
قول دادند شبیه تكیه دولت بسازند اما یك آجر هم نگذاشتند
بن ایر: چند سال پیش كه تعزیه به نام ایران در یونسكو ثبت گردید، مسئولان قول دادند در خیلی از شهرها تكیه هایی شبیه تكیه دولت بسازد ولی یك آجر نگذاشتند روی آجری دیگر.
احمد عزیزی هنرمند باسابقه تعزیه چنین دغدغه ای دارد.
او که این شب ها در پهنه رودکی مشغول اجرای تعزیه است، در گفتگو با ایسنا خواهان توجه هر چه بیشتر به این گونه نمایشی ایرانی می شود و قسمتی از دلنگرانی هایش را هم مطرح می کند.
عزیزی با یادآوری ثبت تعزیه به نام ایران می گوید: همسایگان مان هم مدعی تعزیه بودند ولی به سبب نسخه هایی که در ایران موجود بود، یونسکو، تعزیه را به نام ما ثبت نمود. پس از این اتفاق که برای ما افتخاری ملی بود، دولت وعده داد برای اجرای تعزیه در شهرهای گوناگون، تکیه هایی شبیه تکیه دولت بسازد اما در کدام شهر ساختند، ندیدیم حتی یک آجر روی آجری دیگر بگذارند.
او اضافه می کند: اگر برخی از شهرها تکیه دارند، این تکیه ها متعلق به میراث فرهنگی است مثل اصفهان، قم، تفرش، قزوین و... که تعزیه در آنها ریشه دارد.
این شهادت خوان که تجربه اجرا در کشورهای مختلف را دارد، ادامه می دهد: تعزیه ترکیبی است از هنرهای نمایشی، موسیقی و ادبیات شعری. سال 70 که در جشنواره آوینیون فرانسه اجرا داشتیم، بسیار مورد توجه قرار گرفتیم و هنرمندان بزرگی مانند پیتر بروک و ژان کلود کاریر، از اجراهای ما استقبال کردند.
او اضافه می کند: غربی ها به تعزیه ما اپرا مذهبی می گویند و تجربه اجراهای تعزیه در کشورهایی مانند ایتالیا، فرانسه، انگلیس، آمریکا و... نشان داده این هنر همیشه مورد استقبال تماشاگران در این کشورها قرار می گیرد.
عزیزی با تاکید بر اینکه باید مکان ثابتی برای تعزیه تعریف شود، اضافه می کند: هم اکنون، تعزیه جا و مکانی ندارد ولی اگر فضای ثابتی در اختیار داشته باشد، در این مکان هم می توان به اجرا پرداخت، هم فضایی است برای آموزش به نسل جوان و هم مکانی است برای پژوهش و لطمه شناسی که در آن ضعف بسیاری داریم و هم می توان اجراهای هنرمندان باسابقه را ضبط کرد، کسانی که اگر از دست بروند، همه تجربیات شان هم از دست خواهد رفت.
این موافق خوان تعزیه خاطرنشان می کند: 365 نسخه تعزیه داریم و می توانیم هر روز سال اجرا داشته باشیم، نسخه های غریب بسیاری داریم که در صندوق هاست؛ مثل زندگی پیامبران و جنگ ها و رشادت ها و... که می توان آنها را در طول سال اجرا کرد.
عزیزی ادامه می دهد: با داشتن یک مکان ثابت برای تعزیه می توانیم این هنر را به نسل جدید آموزش بدهیم و تعزیه را به آنان بسپاریم. اگر این امکانات نباشد، تعزیه از حالت تخصصی بیرون می آید و به امری تفننی تبدیل می شود.
سرپرست گروه تعزیه «سیدالشهدا» که تا شامگاه عاشورای امسال در پهنه رودکی اجرا دارد، استقبال تماشاگران را راضی کننده می داند و می گوید: برای سلامتی اعضای گروه و تماشاگران احترام زیادی قائلم. خوشبختانه اجراهای ما همراه با رعایت پروتکل های بهداشتی است و به جز اجراهای زنده، اجراهای آنلاین هم داریم برای کسانی که در خانه هستند و خوشحالیم که این اجراها هم مورد توجه تماشاگران قرار گرفته است.
او که عموما نقش اول موافق خوان را اجرا می کند، درباره حمایت های دولت از تعزیه توضیح می دهد: وزارت ارشاد در حد توان خود توجه می کند ولی بودجه اندکی دارد ولی دولت باید برای ارتقای هنرهای سنتی ایران، بودجه سالانه ای اختصاص بدهد.
عزیزی درباره حمایت دیگر ارگان ها از تعزیه نیز می گوید: فرهنگسراها و حوزه هنری هم از تعزیه حمایت می کنند. اوقاف هم بودجه هایی در نظر می گیرد و بعضی از گروه های تعزیه را برای اجرا در امامزاده ها حمایت می کند ولی همه اینها امکانات و بودجه محدودی دارند.
این هنرمند و گروهش «سید الشهدا» برنامه های خودرا در چارچوب رویداد «شبیه خوانی در پهنه» با حمایت و مشارکت بنیاد فرهنگی هنری رودکی، اداره کل هنرهای نمایشی و شهرداری منطقه ۱۱ تهران اجرا می کنند.
این گروه طی ۱۰ شب، یکی از وقایع عاشورا شامل تعزیه های «شاهچراغ(ع)»، «وهب نصرانی»، «طفلان زینب (س)»، «حضرت مسلم (ع)»، «دو طفلان مسلم (ع)»، «حر ریاحی»، «حضرت علی اکبر(ع)»، «حضرت قاسم (ع)»، «حضرت ابوالفضل (ع)»، «شهادت امام حسین (ع)» و «بازار شام» را اجرا می کنند.
این اجراها در پهنه رودکی، خیابان استاد شهریار، مقابل تالار وحدت و با رعایت فاصله اجتماعی و پروتکل های بهداشتی انجام می شود.
برنامه «شبیه خوانی در پهنه» به صورت زنده هر شب از سایت اینترنتی نمایش نت پخش می شود.
منبع: bonair.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب