12 روز سخت در موزه ملی ایران نصب سپر آبی در پشت بام
به گزارش بن ایر، مدیر موزه ملی ایران چگونگی صیانت از آثار تاریخی این موزه را در 12 روز جنگ اسرائیل مقابل ایران تشریح کرد و اظهار داشت: در 8 نقطه از پشت بام موزه ملی ایران سپر آبی نصب کردیم.
به گزارش بن ایر به نقل از مهر، نشست موزه ها و منازعات توسط ایکوم ایران در محل سالن اجتماعات خانه تاریخی پروین انجام شد در این جلسه، جبرئیل نوکنده رییس موزه ملی ایران اظهار داشت: ۱۲ روز سختی را در موزه طی کردیم شاید دیگران صدای مهیب حمله را شنیدند ولی ما ۱۲ روز امکان نفس کشیدن به خاطر تعداد گلوله هایی که شلیک می شد نداشتیم. بدانید در موزه ملی چه گذشت. همان موقع به همکارانم در خارج از کشور ایمیل زدم و خواستم که تجریباتشان را در اختیارم بگذارند. بامداد آن روز کمیته بحران تشکیل داده و ارزیابی اولیه انجام دادیم و بحث شد که شرح وظایف هر کدام از افراد و کمیته ها چیست. وی ادامه داد: ما باید بحران ها را هم اولویت بندی می کردیم. دیدیم اول سرقت بعد حریق بعد حمله های مسلحانه و انفجار ممکنست رخ دهد پس ما الان در چه موقعیتی قرار داریم کدام شیء بیشتر در معرض سرقت است و باید برای صیانت از آن چه کار کرد. من به همکاران گفتم این شاید آخرین مستندنگاری زندگی ما باشد و ما هیچکدام دیگر نباشیم! پس باید با هر ابزاری که می توانیم مستندنگاری صورت گیرد. وی اضافه کرد: ما جمع آوری اشیایی که در اولویت یک بحران قرار داشتند را جمع آوری کردیم یک دفعه تمام کپسول های آتش نشانی را بازنگری کردیم و به یگان گفتیم که یک دفعه تست کند هر کپسول دقیقاً کجاست. بلا فاصله تا ظهر یک نفر آتش نشان دعوت کرده و به افراد آموزش اطفا دادیم. آموزش بسته بندی و حفاظت را یک دفعه دیگر مرور کردیم. جنگ است باید نماد سپر آبی را در بالای ساختمان ها نصب نماییم. اگر جنگ زمینی باشد شما باید سپر آبی را در ورودی موزه ها هم نصب کنید ولی این جنگ هوایی بود. ما باید بتوانیم سپر آبی داشته باشیم تا حتی اگر دشمن اینجا را زد بگوییم از قبل این سپر را داشته ایم و نباید می زدی. نوکنده از نصب سپر آبی در ۸ نقطه پشت بام موزه ملی آگاهی داد و اظهار داشت: فراخوان دادیم نیروهایی که در دو سال اخیر با ما کار کرده بودند به کمک مان بیایند. نیروهای داوطلب در این شرایط بسیار بالاتر از نیروهای رسمی کار می کنند چون علاقه بیشتری دارند. این افراد امین ما بودند و با ما قبلاً کار کرده بودند این افراد را هم طبقه بندی کردیم که هر کدام کجا چه کاری انجام دهند. ما نمی توانستیم در شهر دو کیلو شن پیدا نماییم. همه جا بسته بود. ما انبار موقت برای اضطرار داشتیم ولی برای صد شی نه ۳۵۰۰ شی. وی ادامه داد: یک مقام در شهرداری و استانداری تهران از ما هیچ خبری نگرفتند. ولی ما با کمک داوطلبان از تمامی ابزار و امکانات خودمان استفاده کردیم چون فقط فکرمان حفاظت بود. یک پتو به اندازه صدتا ابزار برای ما کار کرد. در وضعیت عادی حتما چنین کاری را انجام نمی دادیم ولی آن لحظه در وضعیت اضطرار تنها به این فکر کردیم که باید آثار را نجات دهیم. راهی نداشتیم. سه هزار و ۵۰۰ شیء به مخزن رفت ولی آثاری داریم که باید در محل حفاظت شود. اولویت با چه راهی است و کجا باید برود. در شبی که پدافند عمل می کرد کل موزه ایران باستان می لرزید. نوکنده بیان کرد: کنف سرامیکی ضد آتش سوزی را به سختی پیدا کردیم ایرانی هایی بودند که در مغازه ها را برای ما باز کردند. مجسمه شمی کلاً با کاور ضد آتش کاور و با کیسه شن حفاظت کردیم. این بهترین متریال بود. تجربه جهانی هم آنرا تأیید می کرد. مطالعه کردیم که آتش سوزی می تواند ۱۲۰۰ درجه باشد پس برای مقاومت تا آن درجه آثار را محافظت کردیم. برای تک تک اشیا برنامه حفاظتی داشتیم. اگر ترک مخاصمه نمی شد، پلکان کاخ را هم جمع می کردیم. ۴۵ تا از گچ بری هایی که گدار در موزه ایران باستان نصب کرد را هم برداشتم. چون شب اول دیدیم جای این گچ ها شل است. او در آخر اظهار داشت: خوشبختانه همه اشیا به سلامت حفاظت یا انتقال داده شدند. ما در یک سرزمین بی قرار هستیم امیدواریم از این بحران درس جدی بگیریم. موزه ها تا مادامی که به روش های دولتی مدیریت می شوند در روزگار بحران، روزهای سختی را می گذرانند. این موزه ها باید به نهادهای مستقل تبدیل و هیات امنایی اداره شوند.
منبع: بن ایر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب