درخواست جامعه باستان شناسی ایران از وزیر علوم
باستان شناسان وزیر علوم را وارد گود كردند
بن ایر: «به تازگی معلوم شده كه مدیریت پژوهشگاه میراث فرهنگی بدون هیچ توضیحی پژوهشكده ی باستان شناسی را از انجام نقشه دیرینه شناسی كشور منع كرده و با بركناری گروه متخصصانِ مسئول، این كار را به افرادی غیرمتخصص در معاونت ˮاداری- مالی و توسعه ی مدیریتˮ پژوهشگاه سپرده است؟»
به گزارش بن ایر به نقل از ایسنا، جامعه ی دیرینه شناسی ایران در نامه ای به منصور غلامی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری درخواست نمود تا با عنایت به اقدام پژوهشگاه میراث فرهنگی درباره ی«سامانه ی اطلاعات باستان شناسی ایران» با استفاده از ابزارهای قانونی و نظارتیِ تحت اختیار آن وزارتخانه، اقدام لازم برای برآوردن مصالح و منافع عمومی كشور در این زمینه انجام و مدیران پژوهشگاه میراث فرهنگی و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به پاسخگویی درباره ی موارد مطروحه فرا خوانده شوند.»
در این نامه آمده است؛ «چنانكه مستحضرید در سال ۱۳۸۳ «پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری» با هدف «پاسخگویی به بخشی از نیازهای پژوهشی كشور در زمینه ی میراث فرهنگی و گردشگری» به استناد مجوز (شماره ی ۶۵۰۳/۲۲) شورای گسترش آموزش عالی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، طبق قانون اهداف و وظایف و تشكیلات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری (مصوب ۱۸/۵/۱۳۸۳) تأسیس شد و تا پیش از تشكیل و تأسیس پژوهشگاه مذكور بخش قابل توجهی از فعالیتهای آن در چارچوب معاونت پژوهشی سازمان میراث فرهنگی انجام می گرفت.
در اوایل دهه ی ۱۳۸۰ با ادغام دو سازمان میراث فرهنگی و ایرانگردی و جهانگردی كه بعداً صنایع دستی هم به آنها اضافه گردید سازمان كنونی «میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری» پدید آمد. در خلال پانزده سال قبل «پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری» مأموریتی درمورد انجام بعضی از مهمترین و بنیادی ترین جنبه های علمی و تحقیقاتیِ در رابطه با فرهنگ و تمدن ایران را برعهده داشته كه بعضی از آنها مانند دیرینه شناسی جنبه ی حاكمیتی داشته اند و علی الظاهر با تفویض اختیارات از جانب مقام ریاست سازمان میراث فرهنگی انجام می گیرد (از پیچیدگی این مورد و جزئیات عدیده ای كه در این زمینه وجود دارد و در این نامه قابل طرح نیست ناگزیر صرف نظر میكنیم تا به دغدغه این نامه بپردازیم).
استحضار دارید كه در سال ۱۳۸۹ بنا به تصمیم غیركارشناسی و شتابزده ی مقامات دولت های نهم و دهم، به ویژه رییسِ وقتِ سازمان میراث فرهنگی و گردشگری – آقای حمید بقایی -، بخش های مهمی از این سازمان و همچون «پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری» به بهانه ی كاستن از تراكم جمعیت تهران و مقابله با خطرات احتمالی زلزله ی تهران به شهرهای اصفهان، شیراز و مرودشت انتقال یافت و این امر صدمه های فراوانی به اسناد و مدارك، تجهیزات آزمایشگاهی و هم نیروی انسانی متخصص وارد كرد.
صرف نظر از آسیب های ویرانگر و گسستی كه به وجود آمد، مروری كلی بر فعالیت های پژوهشگاه میراث فرهنگی نشان می دهد كه مأموریت های محوله به هر دلیلی (كه دلایل آن قابل بحث و ارزیابی است) چنانكه باید به اجرا درنیامده است، به گونه ای كه امروزه پژوهشگاه میراث فرهنگی به هیچ وجه همپای نام و آوازهای كه دارد رشد علمی نیافته و اهداف، وظایف و كاركردهای آن نیازمند بازنگری و بازتعریف است.
در همین زمینه باید اشاره نماییم «پژوهشكده ی باستانشناسی» كه متولی انجام مطالعات باستان شناسی كشور است و یكی از زیرمجموعه های پژوهشگاه میراث فرهنگی محسوب می شود، وضعیتی مهجور، مبهم و منزوی دارد. این پژوهشكده نسبت به گستره ی فعالیت هایی كه در سراسر ایران باید بر عهده داشته باشد به شدت با فقر زیرساخت ها مواجه می باشد.
فقدان یا نبودِ آزمایشگاه های مربوط به علوم باستان شناختی، كتابخانه ی تخصصی، مكان مستقل، نیروی انسانی متخصص كافی، و نظایر این ها در كنار سوء مدیریت و تغییرات پیاپی مدیران پژوهشگاه میراث فرهنگی و به تبع آن پژوهشكده باستانشناسی در پانزده سال گذشته، باستان شناسی كشور را با وضعیت وخیمی مواجه كرده است.
یكی از این سوء تدبیرها مبحث تهیه ی «نقشه ی باستانشناسی كشور» (سامانه ی اطلاعات باستانشناسی) است كه اخیراً سرنوشت غم انگیزی پیدا كرده است. این برنامه كه سرآغاز آن به دهه ی ۱۳۴۰ میرسد، در اواخر دهه ی ۱۳۸۰ و آغاز دهه ی ۱۳۹۰، به رغم همه كاستی ها، پیشرفت نسبتاً قابل توجهی یافته بود.
اما اخیرا مشخص شده كه مدیریت پژوهشگاه میراث فرهنگی بدون هیچ توضیحی پژوهشكده ی باستان شناسی را از انجام این برنامه منع كرده و با بركناری گروه متخصصانِ مسئول و همكار این برنامه، آن را به افرادی غیرمتخصص در معاونت «اداری-مالی و توسعه ی مدیریت» پژوهشگاه سپرده است.
«سامانه ی اطلاعات باستان شناسی ایران» منبعی بنیادین برای آگاهی های پایه ای دیرینه شناسی ایران و امور در رابطه با آن (مشتمل بر اطلاعات تاریخی، نقشه ها، مختصات جغرافیایی، سوابق كاوش ها و مطالعات، توصیف داده ها و یافته ها، كلیه اطلاعات محوطه ها و اماكن باستان شناختی كشور و وضع موجود آنها) است كه ضمن اهمیت در زمینه ی مدیریت منابع فرهنگی و باستان شناختی كشور همچون حافظه ای برای یك و نیم قرن باستان شناسی كشور ما به شمار می آید.
لذا با عنایت به موارد مطرح شده از جنابعالی درخواست می شود دستور فرمایید با استفاده از ابزارهای قانونی و نظارتیِ تحت اختیار آن وزارت، اقدام لازم و عاجل جهت برآوردن مصالح و منافع عمومی كشور در مورد دغدغه ی مذكور به عمل آید و مدیران پژوهشگاه میراث فرهنگی و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به پاسخگویی درباره ی موارد مطروحه فرا خوانده شوند.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب