نیازی كه در جامعه فرهنگی كمتر به آن توجه می شود
موزه بدون كاركنانش دیگر موزه نیست
به گزارش بن ایر «یادمان باشد كه هر نهاد هر چقدر حساس و امكان بحران را داشته باشد باید این حساسیت را در حوزه كاركنان آن نهاد هم در نظر گرفت، یعنی ارزش دهی به كار در نهادی چون موزه در واقع درك خود نهاد است كه امروزه نیاز جدی جامعه فرهنگی ماست، نیازی كه میتوان آنرا این طور تعبیر كرد؛ ˮموزه بدون كاركنانش دیگر موزه نیست.ˮ»
به گزارش بن ایر به نقل از ایسنا، در یادداشتی که رضا دبیری نژاد همزمان با روز جهانی «کارکنان موزه» در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است: «به طور معمول وقتی صحبت از موزه می شود همه متوجه مجموعه ها و آثار موجود در موزه ها می شوند و موزه را برابر با این آثار نفیس می دانند. همان چیزی که خیلی وقت ها از آن با عنوان «گنج خانه» یاد می شود. اما موزه های امروز دیگر فقط آثار نیستند. اگر امروز موزه را یک نهاد اجتماعی یا یک قطب فرهنگی فعال و اثربخش می شماریم این فعالیت و پویایی تنها با حضور مجموعه ها و آثار حاصل نمی گردد.
زنده بودن و اثر بخشی موزه حاصل مجموعه ای از نیروهای انسانی متنوع است که از حفاظت، تا نمایش، برنامه ریزی و راهنمایی موزه ها را برعهده دارند و اگر مقرر است موزه ها به نهادی زنده تبدیل شوند با همین نیروی انسانی است که زندگی و تحرک به موزه ها وارد می شود.
نیروهایی که کمتر دیده می شوند و در سایه ساختمان و آثار موزه ها پنهان هستند و تنها وقت گلایه ها و کمبودها مورد هدف قرار می گیرند. اما حضور و باز بودن و میزبانی چند صد موزه موجود کشور وابسته به چند هزار کارکنانی است که باید در فصول و شرایط مختلف از روزهای تعطیل تا روزهای عید و ساعات بیشتر پذیرای بازدیدکنندگان باشند و در لایه های پنهان تر از امنای اموال موزه ای تا گاه پژوهشگران و حفاظت گرانی که مسئولیت این مجموعه ها را به عهده دارند و باید پاسخگوی این مسئولیت باشند.
حالا چند سالی است که به همت چند نهاد مردم نهادِ موزه ای، ۲۲ اکتبر بعنوان روز جهانی کارکنان موزه ها نامگذاری شده است تا جامعه و متولیان آنرا متوجه اهمیت این بخش کمتر دیده شده این نهادهای اجتماعی کنند که موزه بدون کارکنانش دیگر موزه نیست و موزه بدون کارکنانش دیگر زنده نخواهد بود و هیچ راهی را نخواهد رفت و به یک مکان منجمد بی روح تبدیل خواهد شد و اگر بنیانگذاران موزه ها به اهمیتِ پویایی موزه ها پی برده و به دنبال نهادی اجتماعی هستند باید ساختار موزه ها را دریابند و این شاید امروزه مهمترین چالش موزه های ایران است و خیلی از ضعف و کمبودهای موزه های ایران را به توان در ضعف کمی و کیفی این بخش جست، چیزی که حتی کمتر دیده می شود و پیگیری می شود.
از طرف دیگر این روز فرصتی است که به کمبودهای کارکنان موزه ها دقت کنیم کمبودهایی که در تناسب با اهمیت جایگاه موزه ها و مجموعه هایشان قابل توجه است و هیچگاه دیده نشده و در شمار سختی مشاغل ثبت و قانونی نشده است.
در یک سال قبل عدم شناخت کار در موزه و سختی های آن در بحران کرونا خودش را به شکلی دیگر نشان داد تا حدی که گاه ستاد بحران کرونا فراتر از عنوان مراکز فرهنگی یا تفریحی مجبور به تاکید برنامه موزه بعنوان مراکز خاص شد تا متولیان را متوجه شرایط موزه در بحران بسازد.
یادمان باشد که هر نهاد هر چقدر حساس و امکان بحران را داشته باشد باید این حساسیت را در حوزه کارکنان آن نهاد در نظر گرفت و ارزش دهی به کار در نهادی چون موزه در واقع درک خود نهاد است که امروزه نیاز جدی جامعه فرهنگی ماست.»
منبع: bonair.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب